(12/8/14)
Μάθημα ιστορίας σε ένα αλώνι με έναν ταμπουρά
Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση
Μέσα σε έναν χωμάτινο κύκλο, περίκλειστο από πέτρες, που σηματοδοτεί το φτωχό αλωνάκι ετούτης της πατρίδας, το οποίο θα στηθεί στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Κροκυλείου Φωκίδος, γενέτειρα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ζωντανεύει αύριο το βράδυ, 150 χρόνια από τον θάνατό του, ο εμβληματικός, ακατέργαστος και ταραχώδης λόγος των "Απομνημονευμάτων" του, συνοδεία ενός ταμπουρά, μιας λύρας και κρουστών. Εμπνευστής και ερμηνευτής ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Σαράντος που εξηγεί στην "Αυγή" την αποκοτιά και την τόλμη του: "Με ενδιέφερε ο πολιτικός λόγος του Μακρυγιάννη. Αυτός ο αγράμματος, που έμαθε γραφή μεγάλος, για να εξιστορήσει τα κατορθώματα του λαού αλλά και την αλήθεια για τις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Που κατέδειξε με τον τραχύ και πρωτογενή λόγο του πως όλα ξεκινάνε από την ίδια ρίζα. Που μιλάει ακόμα και για τα ξένα δάνεια. Που γίνεται καταπέλτης για την αδικία που υφίστανται οι παλιοί αγωνιστές από το νέο κράτος της βαυαροκρατούμενης Ελλάδας. Και μιλάει για τους Εκλαμπρότατους και τους Εξοχώτατους που κατατρέχουν τους αγωνιστές και τους λένε να πάνε να διακονέψουν.
Πρόκειται για τους ίδιους ξένους που έσπειραν τη διχόνοια όπως και σήμερα. Σηκώνει ανάστημα για το γενικό και όχι το ατομικό συμφέρον, με τον επικό επίλογο 'είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ'. Ο λόγος του Μακρυγιάννη έχει ενωτικό χαρακτήρα, μιλά για το τι είναι η πατρίδα όχι με εθνικοπατριωτικό ύφος, αλλά με ταπεινότητα και αλήθεια που πονά, 'είμαστε άνθρωποι που έχουμε και εμείς δικαίωμα να ζήσουμε, με ίσους όρους, ο κάθε απλός πολίτης κόντρα στους ισχυρούς και τους βολεμένους'.
Ο Μακρυγιάννης σήκωσε ανάστημα για να μη μένουν οι άνθρωποι σιωπηλοί και για να μπορούν να σκέφτονται. Αυτή την ψεύτικη εποχή που διανύουμε έχουμε ανάγκη να ακούσουμε αυτό το πολύτιμο κείμενο. Η μουσική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην αφήγηση. Ακούγεται ταμπουράς που έπαιζε και ο ίδιος ο Μακρυγιάννης, λύρα και κρουστά. Αυτό το τραχύ, αφτιασίδωτο κείμενο, είναι ένα μάθημα ιστορίας από έναν ερημίτη που, καταδιωγμένος από τους κυβερνώντες, γινόταν περίγελο των παιδιών που τον πετροβολούσαν. Με μια γλώσσα πανέμορφη και δύσκολη, γεμάτη από τούρκικες και αρβανίτικες εκφράσεις που δείχνουν τη βαθιά αγάπη στην πατρίδα του. Με ενθουσιασμό στην αρχή, με πείσμα, με θυμό και πόνο ψυχής στη συνέχεια, καθώς έβλεπε συντρόφους του να παρασύρονται στην άλογη βιαιότητα, την αρπαγή και στο πλιάτσικο. Με οργή κατόπιν, απέναντι στους νέους κατακτητές που ήρθαν απρόσκλητοι κυβερνήτες, με μένος απέναντι στους δουλοπρεπείς Έλληνες, που ξεπουλάνε όσα κέρδισαν με αίμα οι παλιοί αγωνιστές. Με πίκρα τέλος, ζώντας την άκρα αχαριστία, καθώς τα μόνα παράσημα που θα του απονείμει η αγαπημένη του πατρίδα θα είναι μια καταδίκη 'εις θάνατον' και μερικές αγιάτρευτες πληγές που θα τον στείλουν σιγά - σιγά στον τάφο στα 67 του χρόνια".
INFO
"Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη"
Τετάρτη 13 Αυγούστου Δημοτικό Σχολείο Κροκυλείου Φωκίδος
Σκηνοθεσία - ερμηνεία - φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος
Μουσικοί επί σκηνής: Τζιχάν Τούρκογλου (ταμπουράς, κρητική λύρα), Ιωάννης Μουτσάκης (κρουστά)
Με την Υποστήριξη του Δήμου Δωρίδας, του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών Ιερού Αγώνα εις Στερεά Ελλάδα, του Συλλόγου Κροκυλιωτών «Ο Μακρυγιάννης», της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.
Η παράσταση θα ανέβει τους επόμενους μήνες στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
http://www.avgi.gr/article/3661853/mathima-istorias-se-ena-aloni-me-enan-tampoura
Μάθημα ιστορίας σε ένα αλώνι με έναν ταμπουρά
Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση
Μέσα σε έναν χωμάτινο κύκλο, περίκλειστο από πέτρες, που σηματοδοτεί το φτωχό αλωνάκι ετούτης της πατρίδας, το οποίο θα στηθεί στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Κροκυλείου Φωκίδος, γενέτειρα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ζωντανεύει αύριο το βράδυ, 150 χρόνια από τον θάνατό του, ο εμβληματικός, ακατέργαστος και ταραχώδης λόγος των "Απομνημονευμάτων" του, συνοδεία ενός ταμπουρά, μιας λύρας και κρουστών. Εμπνευστής και ερμηνευτής ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Σαράντος που εξηγεί στην "Αυγή" την αποκοτιά και την τόλμη του: "Με ενδιέφερε ο πολιτικός λόγος του Μακρυγιάννη. Αυτός ο αγράμματος, που έμαθε γραφή μεγάλος, για να εξιστορήσει τα κατορθώματα του λαού αλλά και την αλήθεια για τις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Που κατέδειξε με τον τραχύ και πρωτογενή λόγο του πως όλα ξεκινάνε από την ίδια ρίζα. Που μιλάει ακόμα και για τα ξένα δάνεια. Που γίνεται καταπέλτης για την αδικία που υφίστανται οι παλιοί αγωνιστές από το νέο κράτος της βαυαροκρατούμενης Ελλάδας. Και μιλάει για τους Εκλαμπρότατους και τους Εξοχώτατους που κατατρέχουν τους αγωνιστές και τους λένε να πάνε να διακονέψουν.
Πρόκειται για τους ίδιους ξένους που έσπειραν τη διχόνοια όπως και σήμερα. Σηκώνει ανάστημα για το γενικό και όχι το ατομικό συμφέρον, με τον επικό επίλογο 'είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ'. Ο λόγος του Μακρυγιάννη έχει ενωτικό χαρακτήρα, μιλά για το τι είναι η πατρίδα όχι με εθνικοπατριωτικό ύφος, αλλά με ταπεινότητα και αλήθεια που πονά, 'είμαστε άνθρωποι που έχουμε και εμείς δικαίωμα να ζήσουμε, με ίσους όρους, ο κάθε απλός πολίτης κόντρα στους ισχυρούς και τους βολεμένους'.
Ο Μακρυγιάννης σήκωσε ανάστημα για να μη μένουν οι άνθρωποι σιωπηλοί και για να μπορούν να σκέφτονται. Αυτή την ψεύτικη εποχή που διανύουμε έχουμε ανάγκη να ακούσουμε αυτό το πολύτιμο κείμενο. Η μουσική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην αφήγηση. Ακούγεται ταμπουράς που έπαιζε και ο ίδιος ο Μακρυγιάννης, λύρα και κρουστά. Αυτό το τραχύ, αφτιασίδωτο κείμενο, είναι ένα μάθημα ιστορίας από έναν ερημίτη που, καταδιωγμένος από τους κυβερνώντες, γινόταν περίγελο των παιδιών που τον πετροβολούσαν. Με μια γλώσσα πανέμορφη και δύσκολη, γεμάτη από τούρκικες και αρβανίτικες εκφράσεις που δείχνουν τη βαθιά αγάπη στην πατρίδα του. Με ενθουσιασμό στην αρχή, με πείσμα, με θυμό και πόνο ψυχής στη συνέχεια, καθώς έβλεπε συντρόφους του να παρασύρονται στην άλογη βιαιότητα, την αρπαγή και στο πλιάτσικο. Με οργή κατόπιν, απέναντι στους νέους κατακτητές που ήρθαν απρόσκλητοι κυβερνήτες, με μένος απέναντι στους δουλοπρεπείς Έλληνες, που ξεπουλάνε όσα κέρδισαν με αίμα οι παλιοί αγωνιστές. Με πίκρα τέλος, ζώντας την άκρα αχαριστία, καθώς τα μόνα παράσημα που θα του απονείμει η αγαπημένη του πατρίδα θα είναι μια καταδίκη 'εις θάνατον' και μερικές αγιάτρευτες πληγές που θα τον στείλουν σιγά - σιγά στον τάφο στα 67 του χρόνια".
INFO
"Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη"
Τετάρτη 13 Αυγούστου Δημοτικό Σχολείο Κροκυλείου Φωκίδος
Σκηνοθεσία - ερμηνεία - φωτισμοί: Θανάσης Σαράντος
Μουσικοί επί σκηνής: Τζιχάν Τούρκογλου (ταμπουράς, κρητική λύρα), Ιωάννης Μουτσάκης (κρουστά)
Με την Υποστήριξη του Δήμου Δωρίδας, του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών Ιερού Αγώνα εις Στερεά Ελλάδα, του Συλλόγου Κροκυλιωτών «Ο Μακρυγιάννης», της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.
Η παράσταση θα ανέβει τους επόμενους μήνες στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
http://www.avgi.gr/article/3661853/mathima-istorias-se-ena-aloni-me-enan-tampoura
