του Θανάση Σαράντου
Για μια «ιδιότυπη θεατρική αφήγηση από έναν αλαφροΐσκιωτο άστεγο, ξένο στον τόπο του» κάνει λόγο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θανάσης Σαράντος, γράφοντας στο artplay.gr για τα «Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη »
που παρουσιάζει Σάββατο και Κυριακή στις 6.30 το απόγευμα στο Θέατρο Αλκμήνη.
«Γιατί Μακρυγιάννης σήμερα ; Θα απαντήσω με ερώτηση , γιατί όχι Μακρυγιάννης σήμερα ;
Δεν είναι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος οι σκέψεις ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή, για μια ελεύθερη πατρίδα ;
Αλλά φυσικά η λέξη αυτή κατάντησε σχεδόν παρωχημένη ιδέα αφού και από την εποχή του οι κυβερνώντες ήταν υποτελείς σε ξένα συμφέροντα και καμώνονταν ότι υπηρετούσαν τα ελληνικά.
Γιατί Μακρυγιάννης σήμερα και όχι κάτι πιασάρικο με λίγο μεταμοντέρνα διάθεση;
Γιατί το ρίσκο μιας παραγωγής που δεν θα «σπρωχτεί» από τον τύπο που αναζητά πάντα το νέο που σχεδόν ταυτίζεται με το μιας χρήσης εύπεπτο καλλιτεχνικό προϊόν;
Μα στον Μακρυγιάννη υπάρχει μπέσα, ντομπροσύνη, γλέντι ακόμα και μετά από αιματηρές μάχες, πηχτό συναίσθημα, σοφία ζωής, αληθινή συγκίνηση, κατανόηση της ελληνικής ψυχής και της περιπέτειας της πατρίδας μας.
Δεν είναι αυτοί αρκετοί λόγοι για να ακουστεί η γνήσια , σπαρακτική γλώσσα των Απομνημονευμάτων, ως αντίδοτο στην οχλοβοή και το τέλμα της φτιαχτής κρίσης;
Ο αυτούσιος λόγος του αγωνιστή ακούγεται με μια ιδιότυπη θεατρική αφήγηση από έναν αλαφροΐσκιωτο άστεγο, ξένο στον τόπο του, με τη συνδρομή ενός μουσικού, του Στέλιου Βαρβέρη που παίζει επί σκηνής παραδοσιακά όργανα (ταμπουρά, ούτι, σάζι, πολίτικη λύρα κ.α.)
Γιατί λοιπόν Μακρυγιάννης σήμερα ; Γιατί ακούγεται σαν καθαρό νερό, γιατί είναι λύτρωση και ελπίδα στην ξεφτίλα που βιώνουμε σήμερα, γιατί όπως λέει : «…οι Έλληνες αρχή και τέλος είναι πάντοτε ολίγοι και όλα τα θερία πολεμάνε να μας φάνε αλλά τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά…»
Θανάσης Σαράντος
Πηγή: http://artplay.gr/theatro/o-makrigiannis-ine-elpida-stin-xeftila-pou-vionoume
