Τρίτη, 15 Νοέμβριου 2011
Τύπος ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Θανάσης Σαράντος: «Η αγάπη νικά όλες τις ταλαιπωρίες του ανθρώπου»
Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μια κρύα νύχτα Χριστουγέννων ένας άνδρας περιπλανιέται στενά σοκάκια της Σκιάθου. Έχει επιστρέψει στον τόπο του από την Αμερική όπου βρισκόταν τα τελευταία 25 χρόνια. Μόνο που πλέον νιώθει ξένος.
Αυτά συμβαίνουν στον «Αμερικάνο» που θα ανεβεί από αύριο και μέχρι τις 20/11 στο Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5& Θεμ.Σοφούλη, τηλ. 2310423925 ) σε σκηνοθεσία – ερμηνεία Θανάση Σαράντου και με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
«Συχνά νιώθουμε ξένοι στον τόπο μας με αυτά που συμβαίνουν και δεν αισθανόμαστε ότι αυτή η πατρίδα μας ανήκει. Γι’ αυτό μιλάει ο Παπαδιαμάντης, αλλά και για τους μετανάστες που νιώθουν ξένοι σε έναν τόπο που τους φιλοξενεί. Μην ξεχνάτε ότι οι Έλληνες αναγκάστηκαν πολλές φορές να μεταναστεύσουν, ενώ τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι οι μετανάστες που έχουν έρθει στη χώρα μας από άλλα κράτη.
“Ο Αμερικάνος” είναι η ιστορία ενός Οδυσσέα της εποχής του Παπαδιαμάντη. Και λέω Οδυσσέα γιατί ταξιδεύει και γιατί τον περιμένει μια Πηνελόπη, η αρραβωνιαστικιά του, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, και ενώ έχουν χάσει επαφή», δήλωσε ο κ. Σαράντος στον «Τ.Θ.».
Ο ίδιος πρωτοανέβασε τη θεατρική διασκευή αυτού του διηγήματος πριν τρία χρόνια σε ένα μικρό θέατρο στην Αθήνα σε πειραματική σχεδόν μορφή. Στην πορεία κατάλαβε ότι ο λόγος του είναι πολύ θεατρικός, οι καταστάσεις εναλλάσσονται πολύ γρήγορα. «Και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαδιαμάντης (σημ. καθαρεύουσα) είναι απίστευτα ζωντανή. Ενώ στα 2-3 πρώτα λεπτά ο κόσμος αναλογίζεται αν θα καταλάβει το κείμενο, υπογείως το μήνυμα του έργου περνάει τόσο εύκολα», μας είπε.
Και ποιο είναι το μήνυμα του έργου; «’Ότι η αγάπη νικά όλες τις ταλαιπωρίες του ανθρώπου, είναι πάνω από πολέμους, μετανάστευση, φτώχεια και οικονομικές κρίσεις».
Οι εναλλαγές των χαρακτήρων γίνονται με λιτό τρόπο. Για παράδειγμα ένα κασκόλ γίνεται το μαντήλι για να υποδυθεί την μητέρα της αρραβωνιαστικιάς του κοκ. Σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική του Λάμπρου Πηγούνη. «Η χρήση πιάνου είναι μη συμβατική. Μεταμορφώνεται σε σαντούρι και οι χορδές του δίνουν ελληνικούς ήχους της εποχής του Παπαδιαμάντη», σημείωσε ο κ. Σαράντος.
Αλλά και το κείμενο αποτελεί μια χαρτογράφηση της εποχής του Σκιαθίτη συγγραφέα. «Και τότε υπήρχαν τα ίδια προβλήματα. Και τότε υπήρχε χρεοκοπία, δάνεια, αλλά και η ευθύνη των πολιτικών που δεν ενδιαφερόντουσαν για τις ζωές των ανθρώπων. Ο Παπαδιαμάντης δεν είχε πρόβλημα να έχει πολιτικό λόγο», εξήγησε ο σκηνοθέτης.
Παράλληλα σημείωσε ότι «Ο Αμερικάνος» είναι ένα από τα λίγα διηγήματα του Παπαδιαμάντη με αισιόδοξο τέλος.
Τύπος ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Θανάσης Σαράντος: «Η αγάπη νικά όλες τις ταλαιπωρίες του ανθρώπου»
Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μια κρύα νύχτα Χριστουγέννων ένας άνδρας περιπλανιέται στενά σοκάκια της Σκιάθου. Έχει επιστρέψει στον τόπο του από την Αμερική όπου βρισκόταν τα τελευταία 25 χρόνια. Μόνο που πλέον νιώθει ξένος.
Αυτά συμβαίνουν στον «Αμερικάνο» που θα ανεβεί από αύριο και μέχρι τις 20/11 στο Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5& Θεμ.Σοφούλη, τηλ. 2310423925 ) σε σκηνοθεσία – ερμηνεία Θανάση Σαράντου και με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
«Συχνά νιώθουμε ξένοι στον τόπο μας με αυτά που συμβαίνουν και δεν αισθανόμαστε ότι αυτή η πατρίδα μας ανήκει. Γι’ αυτό μιλάει ο Παπαδιαμάντης, αλλά και για τους μετανάστες που νιώθουν ξένοι σε έναν τόπο που τους φιλοξενεί. Μην ξεχνάτε ότι οι Έλληνες αναγκάστηκαν πολλές φορές να μεταναστεύσουν, ενώ τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι οι μετανάστες που έχουν έρθει στη χώρα μας από άλλα κράτη.
“Ο Αμερικάνος” είναι η ιστορία ενός Οδυσσέα της εποχής του Παπαδιαμάντη. Και λέω Οδυσσέα γιατί ταξιδεύει και γιατί τον περιμένει μια Πηνελόπη, η αρραβωνιαστικιά του, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, και ενώ έχουν χάσει επαφή», δήλωσε ο κ. Σαράντος στον «Τ.Θ.».
Ο ίδιος πρωτοανέβασε τη θεατρική διασκευή αυτού του διηγήματος πριν τρία χρόνια σε ένα μικρό θέατρο στην Αθήνα σε πειραματική σχεδόν μορφή. Στην πορεία κατάλαβε ότι ο λόγος του είναι πολύ θεατρικός, οι καταστάσεις εναλλάσσονται πολύ γρήγορα. «Και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαδιαμάντης (σημ. καθαρεύουσα) είναι απίστευτα ζωντανή. Ενώ στα 2-3 πρώτα λεπτά ο κόσμος αναλογίζεται αν θα καταλάβει το κείμενο, υπογείως το μήνυμα του έργου περνάει τόσο εύκολα», μας είπε.
Και ποιο είναι το μήνυμα του έργου; «’Ότι η αγάπη νικά όλες τις ταλαιπωρίες του ανθρώπου, είναι πάνω από πολέμους, μετανάστευση, φτώχεια και οικονομικές κρίσεις».
Οι εναλλαγές των χαρακτήρων γίνονται με λιτό τρόπο. Για παράδειγμα ένα κασκόλ γίνεται το μαντήλι για να υποδυθεί την μητέρα της αρραβωνιαστικιάς του κοκ. Σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική του Λάμπρου Πηγούνη. «Η χρήση πιάνου είναι μη συμβατική. Μεταμορφώνεται σε σαντούρι και οι χορδές του δίνουν ελληνικούς ήχους της εποχής του Παπαδιαμάντη», σημείωσε ο κ. Σαράντος.
Αλλά και το κείμενο αποτελεί μια χαρτογράφηση της εποχής του Σκιαθίτη συγγραφέα. «Και τότε υπήρχαν τα ίδια προβλήματα. Και τότε υπήρχε χρεοκοπία, δάνεια, αλλά και η ευθύνη των πολιτικών που δεν ενδιαφερόντουσαν για τις ζωές των ανθρώπων. Ο Παπαδιαμάντης δεν είχε πρόβλημα να έχει πολιτικό λόγο», εξήγησε ο σκηνοθέτης.
Παράλληλα σημείωσε ότι «Ο Αμερικάνος» είναι ένα από τα λίγα διηγήματα του Παπαδιαμάντη με αισιόδοξο τέλος.
